Kto może głosić w kościele.

Jest różnica między głoszeniem Ewangelii w sposób oficjalny i nieoficjalny. Oficjalne głoszenie wymaga zgody biskupa lub proboszcza czy moderatora wspólnoty

Jest różnica między głoszeniem Ewangelii w sposób oficjalny i nieoficjalny. Oficjalne głoszenie wymaga zgody biskupa lub proboszcza czy moderatora wspólnoty.

– Do oficjalnego nauczania każdy potrzebuje misji od biskupa – mówi bp Adam Bałabuch.

Kilkuset księży zebranych na dniu skupienia. Konferencję głosi… świecki. – Rzadko się zdarza, żeby owca przemawiała do pasterzy… – zaczyna, wzbudzając wesołość zebranych. Nie tak znowu rzadko. Znakiem czasu wydaje się coraz częstsza obecność w Kościele świeckich, którzy opowiadają o tym, jak Bóg działa w ich życiu, głoszą konferencje, a bywa, że nawet prowadzą rekolekcje. Zezwalają na to przepisy kościelne. „Świeckich można dopuścić do przepowiadania w kościele lub kaplicy, jeśli w określonych okolicznościach domaga się tego konieczność albo gdy to w szczególnych wypadkach zaleca pożytek, zgodnie z przepisami wydanymi przez Konferencję Episkopatu i z zachowaniem przepisu kan. 767, § 1” – stanowi Kodeks prawa kanonicznego. Przepis, do którego odsyła powyższy kanon, zwraca uwagę na szczególne miejsce homilii w przepowiadaniu. „Stanowi ona część samej liturgii i jest zarezerwowana kapłanowi lub diakonowi” – czytamy. Tak więc głoszenie w czasie liturgii, a szczególnie homilia, jest zastrzeżone wyłącznie dla osób posiadających sakrament święceń. Warunki głoszenia przez osoby świeckie poza liturgią określa, zgodnie z KPK, konferencja episkopatu danego kraju.

Jak to jest u nas?

– Wierni świeccy (…) do głoszenia słowa, które odbywa się na sposób oficjalny (np. katecheza, konferencje), powinni posiadać stosowną misję od biskupa miejsca – powiedział niedawno w rozmowie z KAI bp Adam Bałabuch, przewodniczący Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów KEP. Zaznaczył tam, że osoby świeckie mogą głosić konferencje rekolekcyjne, oczywiście poza liturgią, gdy mają „upoważnienie, misję do tego”.

Upoważnienie do głoszenia Ewangelii w imieniu Kościoła to najczęściej tzw. misja kanoniczna. W praktyce oznacza ona powierzenie przez biskupa duchownym albo wiernym świeckim określonego zadania w ramach misji nauczycielskiej Kościoła. Taką misję kanoniczną, otrzymaną od biskupa diecezjalnego, posiada na przykład każdy katecheta, zarówno duchowny, jak i świecki.

Prawo do katechizowania nie obejmuje jednak licznych sytuacji, gdy w przestrzeni kościelnej przemawia osoba „nieduchowna”. A takich sytuacji jest coraz więcej, chociażby z racji bujnego rozwoju wspólnot, ruchów i stowarzyszeń kościelnych. Trudno dziś wyobrazić sobie, żeby ksiądz w pojedynkę prowadził na przykład kursy nowej ewangelizacji.

Świeccy na różne sposoby angażują się w głoszenie Ewangelii. Przewiduje to program formacji wielu środowisk związanych z Kościołem. Ewangelizują słowem animatorzy Ruchu Światło–Życie, głoszą konferencje świeccy członkowie neokatechumenatu, na spotkaniach wspólnot przemawiają liczni świeccy zaangażowani w życie Kościoła. – Te kwestie reguluje prawo kanoniczne. Jest też instrukcja dotycząca np. współpracy wiernych świeckich w ministerialnej posłudze kapłanów. Jeśli chodzi o neokatechumenat, to jest to droga zatwierdzona przez Kościół, jego członkowie mają swoje statuty i nauczanie odbywa się zgodnie z tymi statutami. Katechiści Drogi Neokatechumenalnej mają dobry zwyczaj, że zanim rozpoczną głoszenie katechez na terenie danej diecezji, najpierw proszą miejscowego biskupa o zgodę i błogosławieństwo – mówi „Gościowi” bp Adam Bałabuch. Katechiści zatem są świadomi, że do wygłaszania katechez w poszczególnych parafiach potrzebują zgody biskupa.

Podobnie jest z ruchami charyzmatycznymi, Ruchem Światło–Życie czy innymi wspólnotami kościelnymi. – Jeżeli członkowie danej wspólnoty działają w parafii i w ramach parafii moderator deleguje ich do prowadzenia małych grup, to oni mają umocowanie w tej misji, do której deleguje ich duszpasterz. W ramach wspólnoty mogą więc funkcjonować – mówi biskup, dodając, że na oficjalne nauczanie dla całej wspólnoty parafialnej czy w innych parafiach potrzebowaliby zgody biskupa miejsca. – Gdy mówię „oficjalne nauczanie”, mam na myśli przepowiadanie, które dokonuje się w imieniu Kościoła i z jego mandatu – precyzuje bp Bałabuch.

Wyjaśnia, że w ramach wspólnoty też może mieć miejsce oficjalne nauczanie, ale tutaj najczęściej wystarczy upoważnienie ze strony proboszcza lub moderatora. Podobnie do składania świadectwa przez osoby świeckie, na przykład podczas konferencji głoszonej przez kapłana, wystarczy upoważnienie z jego strony. – Biskup ma prawo wiedzieć, kto na terenie jego diecezji naucza i czego naucza – podkreśla bp Bałabuch. – Zawsze może wykluczyć kogoś z głoszenia, ale może też powiedzieć: „Tak, zgadzam się, żeby takie ruchy czy tacy ewangelizatorzy prowadzili na terenie mojej diecezji rekolekcje” – stwierdza przewodniczący komisji KEP. Czasami może to być ogólna zgoda na nauczanie danych osób lub wspólnot. – A jeśli nie ma ogólnej zgody, to powinno się o swoich zamiarach, np. głoszenia rekolekcji, poinformować biskupa czy jego przedstawicieli i taką zgodę uzyskać – dodaje.

Bez zmian

Sytuacje, gdy świeccy głoszą w kościele, nie są, jak się czasem sądzi, konsekwencją braku osób wyświęconych. To raczej skutek powrotu do myślenia o Kościele takim, jakim widział go św. Paweł, gdy mówił o ciele składającym się z wielu członków. Spełniają one różne funkcje, jednak są nawzajem sobie potrzebne. Tak widziano to w czasach apostolskich i we wczesnym okresie istnienia Kościoła. Z czasem rola świeckich w Kościele uległa marginalizacji. Zasadnicza zmiana nadeszła wraz z Soborem Watykańskim II. „Sobór zwrócił uwagę na aktywną i odpowiedzialną obecność świeckich w Kościele. I odważnie powiedział, że świecki nie potrzebuje żadnego upoważnienia od biskupa ani proboszcza, żeby głosić Ewangelię. Ma upoważnienie od samego Chrystusa i Kościoła przez chrzest” – mówił w 2012 r. abp Józef Michalik, ówczesny przewodniczący KEP.

Biskup Adam Bałabuch, odnosząc się do tych słów, zaznacza, że wierny świecki na mocy chrztu i bierzmowania jest zobowiązany do głoszenia Ewangelii. Zastrzega jednak, że jest różnica między głoszeniem w sposób oficjalny i nieoficjalny. Oficjalne głoszenie w zależności od sytuacji wymaga zgody biskupa lub przynajmniej proboszcza czy moderatora wspólnoty. – Także prezbiter czy diakon potrzebują misji kanonicznej od biskupa. Dlaczego wierny świecki miałby jej nie potrzebować? – pyta retorycznie. Uspokaja, że obowiązujące w Polsce zasady dotyczące głoszenia przez świeckich pozostają bez zmian. – Podobnie jak wcześniej, tak i dziś do oficjalnego nauczania każdy potrzebuje misji od biskupa – stwierdza hierarcha. 

Polska pod Krzyżem

Sample

Modlitwa różańcowa, Droga Krzyżowa, konferencje, świadectwa, adoracja Najświętszego Sakramentu oraz Eucharystia – to główne elementy programu modlitwy narodowej „Polska pod krzyżem”, która odbędzie się 14 września br., w święto Podwyższenia Krzyża Świętego na lotnisku Aeroklubu Włocławskiego w Kruszynie pod Włocławkiem. Chęć uczestnictwa w spotkaniu zadeklarowało już ponad 20 tys. osób.

Wydarzenie składa się zasadniczo z dwóch części. Część pierwsza w zamyśle organizatorów to wędrówka pod Krzyż. Ma się ona odbyć poprzez sakrament pokuty, modlitwę, Mszę św. z uroczystym wniesieniem relikwii Krzyża Świętego, rozważanie tajemnic bolesnych różańca świętego, Drogę Krzyżową, Apel Jasnogórski i świadectwa z pomocą obrazów, muzyki i światła. Przewidziane są też konferencje, które wygłoszą Lech Dokowicz oraz Joanna Bątkiewicz-Brożek. Druga część to całonocne czuwanie trwające do niedzielnego poranka i zakończone Eucharystią w święto Matki Bożej Bolesnej.

„W ostatnim czasie wzmogły się ataki na Kościół ze strony antychrześcijańskich środowisk. Bluźnierstwa zaczęły szerzyć się na nieznaną nam skalę. Usłyszeliśmy o księżach popełniających samobójstwa i porzucających stan kapłański. Na całym świecie ma miejsce masowe odejście od wiary. To co dotychczas było jasno nazywane grzechem staje się przedmiotem debaty. Płoną kościoły i katedry. Tę listę moglibyśmy jeszcze wydłużać. Lepiej jednak zadać sobie pytanie: co możemy teraz zrobić? Jesteśmy chrześcijanami, ludźmi nadziei i znamy siłę modlitwy. A znakiem zwycięstwa jest dla nas Krzyż Chrystusa. Dlatego zapraszamy wszystkich na wspólną modlitwę w blasku Krzyża Chrystusowego” – piszą organizatorzy wydarzenia.

Wszyscy, którzy chcą wziąć udział w spotkaniu mogą zarejestrować się na stronie polskapodkrzyzem.pl. Do zarejestrowanych osób zostaną rozesłane emailem bezpłatne wejściówki uprawniające do wzięcia udziału w wydarzeniu. Dotychczas zapisało się ponad 20 tys. uczestników. Na stronie zamieszczona jest również mapka, na której zaznaczone są miejsca, w których zorganizowana zostanie modlitwa w łączności ze spotkaniem na lotnisku pod Włocławkiem.
Organizatorzy zachęcają również do modlitwy, ofiarowania Mszy św., postu lub cierpienia w intencji tego wydarzenia.
Organizatorami modlitwy narodowej „Polska pod Krzyżem” jest diecezja włocławska oraz Fundacja Solo Dios Basta, zaangażowana wcześniej w inicjatywy takie jak „Wielka Pokuta” czy „Różaniec do granic”. Za ekai.pl

Ogólnopolskie Rekolekcje Charyzmatyczne dla Kapłanów – powiadom swojego proboszcza

Wydział Duszpasterski Kurii Diecezjalnej Toruńskiej i wspólnota Przymierze Miłosierdzia zapraszają na ogólnopolskie rekolekcje charyzmatyczne dla kapłanów.
Odbędą się one w Toruniu w dniach 1-3 października, a poprowadzą je ojcowie Henrique Porcu i Antonello Caddedu. Patronat nad wydarzeniem objął bp Wiesław Śmigiel.

Koszt:
przedpłata bezzwrotna 100 zł
pokój jednoosobowy z posiłkami 400 zł
pokój dwuosobowy z posiłkami 320 zł
udział w rekolekcjach z posiłkami bez noclegu 150 zł

INFORMACJE I KONTAKT:

ks. Artur Szymczyk – dyrektor Wydziału Duszpasterskiego Kurii Diecezjalnej Toruńskiej, tel. 772 888 110;  Przymierze Miłosierdzia Toruń,  tel. 509 64 60 83

ZAPISY do 5 września pod adresem: rekolekcjekaplanskie.torun@gmail.com

Ojcowie mieszkają w Brazylii. Pracują wraz z misjonarzami wspólnoty z młodzieżą, pośród ubogich w brazylijskich fawelach, bezdomnych na ulicach Sao Paulo, Rio de Janeiro i innych miast. Prowadzą kilkudniowe misje ewangelizacyjne na ulicy, stacjonarne rekolekcje kerygmatyczne, dla małżeństw, a także dla kapłanów.